Stil worden we als we het leed van de vluchtelingen en de gevolgen van de aanslagen van de terroristen op ons in laten werken. Golven van onrust, angst en vrees vallen over ons heen. Het is niet vreemd het hoort bij ons mensen.
Je hebt angst wanneer je niet goed weet waar je aan toe bent. Bij vrees weet je beter waar je bang voor bent. Vrees kent heel veel verschillende vormen, zoals:
- onzekerheid over hoe je verder moet leven
- angst voor verlies van controle over je leven
- vrees voor de toekomst
- faalangst
- vrees voor wat mensen je kunnen aandoen of hoe ze misschien over je denken
- verwarring, paniek
- apathie, besluiteloosheid
- neerslachtigheid, bezorgdheid, wanhoop
Er is bijvoorbeeld iets ergs gebeurd en je weet niet wat je er mee aan moet. Als een steen die door een ruit gegooid wordt zo kan een gebeurtenis ervoor zorgen dat een prettig, comfortabel leven in n klap verandert in een nachtmerrie.
De controle kwijt
Tot die tijd had je het gevoel dat je je leven onder controle had en plotseling ben je die controle kwijt. Je hebt geen idee hoe je verder moet. De toekomst is onzeker geworden. Ook bij aanhoudende moeilijkheden (zoals een chronische ziekte, een zich voortslepende conflictsituatie, een permanent bedreigende situatie) kan het zover komen dat je bang bent voor de toekomst.
Tweeduizend jaar geleden was er man die een angst meemaakte die, denk ik, wij nog nooit ervaren hebben. Hij was alleen in een hof, waar hij worstelde in de stilte. Hij koos er voor om die worsteling alleen te voeren.
Ja, hij had zijn vrienden gevraagd om wakker te blijven maar slaap overmande hun. Hij, die mens was zoals jij, u en ik wist wat er zou gaan gebeuren en streed de strijd van angst en overgave in stilte. Die strijd leidde tot overgave, rust en vrede. Daardoor kon hij de gruwelijke weg gaan die voor hem lag. De weg van vernedering, bespotting, haat en uiteindelijk de dood aan het hout.
God lijdt mee
We zien deze man ook midden tussen soldaten die een doornenkroon op zijn hoofd drukten. Hem met een rietstengel sloegen en Hem bespotten. Wat opvalt, is dat de MENS stil was, Hij zei niets. De soldaten zagen die kroon als grap, een flauwe soldatengrap. De doornen doen me denken aan andere oude woorden nl. dat de aarde doornen en distels zal voortbrengen. Onkruid dus.
Zo spreekt die doornenkroon zijn eigen taal.
Die kroon laat zonder woorden horen dat God meelijdt met de schepping die onder het oordeel ligt. Want Hij laat niet los wat zijn hand is begonnen te doen.
De week voor Pasen wordt de Stille Week genoemd. Het is de week waarin op Goede Vrijdag stil gestaan wordt bij de kruisiging van Jezus Christus. In deze week vallen er schaduwen over het leven van de man van Nazareth. Deze man zag ook de schaduwen over het leven van zijn volgelingen en over de wereld.
Maar Hij keek in zijn worsteling in de hof over zijn sterven heen. Hij wist hoe Jeruzalem zou lijden. Hij wist dat de zon verduisterd zou worden en dat de sterren van de hemel zouden vallen. Hij wist dat er oorlogen en allerlei rampen zouden komen. Hij zag Zichzelf terugkomen op aarde met kracht en heerlijkheid. Marcus 13.
De MENS heeft geworsteld in de hof om die hoop vast te houden. Daar heeft Hij zijn menselijke leven overgeven met de woorden: niet mijn wil maar Uw wil geschiede.
De stille week vraagt van ons: afhankelijkheid en schuldvergeving. Het tot besef komen dat wij het niet kunnen maar dat Hij het gedaan heeft en het zal doen.
