Conflicten worden wel vergeleken met branden. Een vuur kan klein beginnen. Hoe langer het duurt voor er geblust wordt, hoe moeilijker het is om te blussen. Gevolg is dat er meer verloren gaat dan je lief is.
Een veenbrand is een van de geniepigste vormen van natuurbranden. Als in veengebied een brandje is ontstaan of iemand heeft een vuurtje gestookt, dan bestaat de mogelijkheid dat de brand wel aan de oppervlakte geblust is, maar onder de grond door blijft smeulen. Veel later (soms meer dan een jaar)komt dat smeulen weer ergens anders aan de oppervlakte. Het krijgt daar weer zuurstof en ontsteekt weer tot een volwaardige brand.
Het gaat er bij conflicten binnen de kerken harder en onredelijker aan toe, dan binnen het bedrijfsleven. Dat boeit me en roept de vraag op hoe dat mogelijk is.
Conflicten binnen kerken en christelijke organisaties
Conflicten binnen kerken en christelijke organisaties worden weleens vergeleken met veenbranden. Voor het oog is er niets aan de hand, maar onder de oppervlakte woedt een vuur. Op een onverwachte plek en tijdstip komt dat zomaar aan de oppervlakte. Vaak geeft dat bij veel mensen een schrikeffect, omdat het lijkt alsof er een bom ontploft en er ontstaat veel paniek. De schade is zo groot dat het vaak onherstelbaar is.
Dit kan zich uiten in vertrek van leden, opstappen van (deel van) het bestuur/raad, splitsingen, vertrek van de voorganger/predikant of voorzitter van de organisatie. Het gevolg is vaak dat mensen schade oplopen, waar ze jaren later nog last van kunnen hebben.
Een veenbrand is voor een deel te herkennen in bijvoorbeeld de teruglopende betrokkenheid in menskracht en/of financiele steun.
Herkennen en erkennen van conflicten
Het loont alle moeite om als (kerken)raad of bestuur van een organisatie om hard te werken aan een open, transparante cultuur, waarbij conflicten deel uitmaken van de alledaagse werkelijkheid. Het vraagt moed en uithoudingsvermogen om ze tijdig en eerlijk te herkennen en te erkennen en er dan ook mee aan de slag te gaan, maar het zal problemen voorkomen.
Een paar tips:
- Vraag door waarom mensen afhaken. Vaak ligt er een dieper oorzaak dan men eerst aangeeft.
- Onderken de ergernissen bij jezelf en bij de ander. Accepteer dat je niet volmaakt bent en durf onder ogen te zien dat je anders tegen zaken aankijkt dan andere mensen.
- Los die ergernis op door er met de persoon of personen in kwestie over te spreken of door het voor jezelf te relativeren, nadat je er serieus aandacht aan hebt geven.
- Praat niet met andere over derden in negatieve zin.
- Bezin en besluit als (kerken)raad of bestuur op welke manier je met conflicten wilt omgaan. Toerustingsdagen over conflicten in de kerk zijn daarbij een uitstekend hulpmiddel.
- Vraag vroegtijdig hulp van buiten, dat voorkomt veelal een escalatie.
Hulp en /of advies nodig? Neem vrijblijvend contact op.