We zijn immers als mensen allemaal verschillend, met onze eigen karakter en achtergrond. Soms kunnen we op de een of andere manier lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Het gevolg daarvan kan uitgroeien tot een heftig conflict met pijn, verwijten etc., soms met desastreuze gevolgen van elkaar niet meer willen of kunnen zien.
In de ontwikkeling van een conflict zijn drie hoofdfasen te onderscheiden:
- Probleem,vaak kan dit in het begin stadium gezamenlijk worden opgelost. Wanneer dit niet lukt dan zien we dat er zich een
- Strijdontwikkelt, waarvan de insteek is dat die gewonnen moet worden. Hierin ontstaan vaak partijschappen. Als deze strijd vast loopt dan ontstaat er
- Oorlog, waarin verbittering en verharding ontstaat.
Uit deze drie fasen blijkt al dat hoe eerder men hulp inroept hoe minder kans er is dat het probleem echt escaleert in strijd.
Veel conflictoplossende methoden zijn gebaseerd op een win-verliesconcept.
Op zoek naar het gemeenschappelijk verhaal
Een beter methode is als men kiest voor samenwerken en het op zoek gaan naar de gemeenschappelijk visie op de feiten oftewel het gemeenschappelijk verhaal. Dit vraagt aandacht voor de relationele aspecten in een conflictsituatie zoals bijvoorbeeld een breuk in het onderlinge vertrouwen.
Wanneer mensen met elkaar samenwerken of -leven zijn onderlinge relaties van essentieel belang. Hierin worden ook de karakterverschillen openbaar, wat kan leiden tot een probleem. Wanneer dit probleem blijft voortbestaan, kan dit uitlopen in een conflict met een sterk herhalend patroon.
Vaak zien we dat de oorzaken van het conflict liggen in slechter wordende verhoudingen, stereotypen en slechte communicatie over verlangens, verwachtingen die leiden tot teleurstelling.
Het gevolg is veelal: gevoelens van onzekerheid en controleverlies dat tot verwijten en slachtoffergedrag leidt. Partijen raken defensief en ongevoelig voor elkaars perspectief waardoor communicatie en interactie steeds verder verstoord raakt.
Conflicten als een bron van verandering, creativiteit en motivatie
Naast deze afbrekende kanten bieden conflicten ook kansen en zijn ze functioneel. Ze kunnen een bron van verandering, creativiteit en motivatie zijn.
Het streefdoel van conflicthantering zou moeten zijn:
- Niet het vermijden van, de eliminering van, of het oplossen van een conflict, maar het transformeren van het afbrekende naar het opbouwende proces.
Bemiddeling in een conflict heeft dan als insteek:
- Verstoorde relaties te herstellen en te voorkomen dat er een definitieve breuk ontstaat.
- Waar mogelijk bruggen te bouwen zodat men verder in harmonie met elkaar kan optrekken en samenwerken.
- Inzet om wederzijds begrip en erkenning te bewerken.
De motivatie voor deze wijze van conflictbemiddeling is gelegen in het feit dat:
- Je als individu gemaakt bent om in verbondenheid met de ander te leven.
Dit vinden we terug in onze participatiemaatschappij.
Vragen of doorpraten? Neem vrijblijvend contact op.